Hayvanların insanların yaptığı gibi kelimeleri kullanarak düşüncelerini anlatamamasının çok iyi bir nedeni vardır. Hayvanların yaptıkları akıllıca davranışların çoğu hiç şüphesiz ki kalıtsal davranışların sonucudur. Özel koşullarda bu geçerlidir ancak bu durumu değiştirdiğinizde  hayvan genellikle nasıl davranacağını bilemez.

Hayvanların akıllıca davranmalarının diğer bir nedeni de deneme yanılma yöntemiyle öğrendikleridir. Düşünmenin bu iki yolu da konuşmayı sağlayamaz. Konuşmanın anlamı, kelimeleri sembol gibi kullanmaktır. Kelime bir düşünceyi yada bir şeyi anlatır. Bu, o şey için bir semboldür. Ve hayvanların sembolleştirme yetenekleri yoktur. Onların zekaları insanların yaptığı gibi sembol bileşimleri  yapamaz.

Bir çocuğa “anne” demeyi öğretirken, konuşmayı öğrenmenin  ne kadar karmaşık olduğunu görebiliriz. Bebek önce defalarca görerek annesini tanımayı öğrenir. Kısa sürede onu tanır, anne kendini göstererek aynı anda “anne” der. Bir süre sonra bebek bu sesi tanır ve bu kelimenin anne olduğunu anlar.

Sonra, bebek anne görüntüsüyle anne sesi arasında bir bağlantı kurarak onu tanımlar. Anne çocuğuna ağzıyla bu kelimeyi nasıl söyleyeceğini gösterir. Bebek onu taklit eder ve kelime biçimlendirme aşamasına gelir. Doğru kasları çalıştırıncaya kadar bunu söylemeye devam eder.

Sonunda konuşmak için her şeyin tamam olduğu gün gelir. Bebek annesini görür, onu tanır, kelimeyi hatırlar, kelimeyi biçimlendirir, doğru kasları çalıştırır ve “Anne” der.