ÖĞRETMENİM
   
Çocuklar yükselmek isteyen anıt,
Harcını teriyle karar öğretmen.
Seçmiş kendisine ne büyük sanat,
Değerli yapıyı örer öğretmen.
 
Bir hamur yoğurur iletir saca,
Hakkıyla pişirir, öğretir hece.
Binlerce yavruyu gündüz ve gece
O kutsal bağrına sarar öğretmen.  

Fidanlar büyütür nazik eliyle,
Bilgiyi dağıtır tatlı diliyle.
Ağaran saçının her bir teliyle,
Mutlu bir zirveye erer öğretmen.
 
Onun yavrusuna bin demek azdır,
Kimisi erkektir kimisi kızdır.
Bu kadar çocuğa hep güler yüzdür,
Gülerken güleni arar öğretmen.

Nazile DEMİR

ATATÜRK’ÜN ÖĞRENCİLERE MEKTUBU
 
Sabahleyin sınıfa girince
“Günaydın çocuklar” diyorum,
“Sağ ol” diyorsunuz.
İçim seviçle doluyor
Sesinizi duyunca
Bana bakıp; gülüyorsunuz.
 
Hep bakışlarımız sizin üstünüzde,
Ben bütün Türklerin başöğretmeni.
Tanıyın iyiyi, doğruyu, güzeli.
Dedenizin, babanızın elinden tutup
Ona ben öğrettim A,B demeyi.  
Senelerce onlarla omuz omuza
Hudut boylarında dövüştüm.
Attım düşmanı vatanımdan
Halkımın arasına karıştım.
İşte şimdi karşınızda
Her gün, her zaman başınızda
Sevgi dolu gözlerimle size bakıyorum
Türkiye’nin ırmakları nasıl akıyorsa
Ben de size öyle akıyorum.

Yüksel ERKEKLİ
 

ÖĞRETMENİM

Seni candan severiz
Güzel öğretmenimiz
Yetiştirdin bizleri
Hiç yılmadan, yorulmadan
Seni candan severiz
Güzel öğretmenimiz
Başladın alfabelerden
Birçok şeyleri öğrettin
Okuma sevgisini sen öğrettin bizlere
Güzel öğretmenimiz
Sana candan hepimiz
Teşekkür ederiz. 

Ayşe PEHLİVAN