Dört yıl süren zorlu Kurtuluş Savaşı sonunda ulusumuz yorgun, yoksul düşmüştü. Zaten köklü bir ekonomisi olmayan Osmanlı İmparatorluğu zamanında, başta Fransa olmak üzere dünyanın diğer ülkelerine tanınan haklarla getirilen kapitülasyon sonucunda ekonomimiz iyice gerilemişti.
Kapitülasyonlarla yabancı ülkeler yeraltı ve yerüstü zenginliklerimizi işletmişler, bizim yeni fabrikalar, işletmeler kurmamızı engellemişlerdir. Yurdumuzda yetiştirilen ve yeraltından çıkarılan ürünler yabancılar tarafından ucuza satın alınmış, işlendikten sonra bize çok pahalıya satılmıştır.
Bizim kalkınmamızı, sağlam bir ekonomi oluşturmamızı engelleyen bu kapitülasyonların Kurtuluş Savaşı’ndan sonra Lozan’da kaldırılmasına karar verildi. Böylece yabancılara tanınan ayrıcalıklar ve haklar ellerinden alındı. Yeraltı ve yerüstü kaynaklarımızı, ürünlerimizi kendimiz işletmeye başladık. Hammaddelerimizi kendi fabrikalarımızda işleyip paramızın yabancı ülkelere gitmesini engelledik.
Nihayet 1929 yılında TBMM’de zamanın başbakanı İsmet Paşa (İnönü) "Ulusal Ekonomi ve Arttırma Haftası"nı açmıştır. Bu haftanın amacı şöyle belirtilmiştir:

a) Ekonomimiz üzerinde kesin faydalar sağlayan yeraltı ve yerüstü servetlerimizin çıkarılarak millî ekohomimize uygun olarak yetiştirilip işlenmesi,
b) Endüstrimizin gelişmesi için paralarımızın yabancı ülkelere akmasını önlemek, yurdumuzda gerekli olan endüstri maddelerini işleyecek fabrikaların kurulması ve bunların değerlendirilmesine gereken önemi vermek,
c) İhtiyacımızdan fazla olan ham maddelerin satışında azami geçer fiyata verilerek, millî gelirimizin artışını sağlamak,
d) Lüks ve savurganlığa kaçılmadan ulusça tutumlu olma yönüne gitmek,
e) Ekonomik, ziraî, ticarî, sanayi ve endüstri alanlarında her şeyi kendi başımıza yapar bir hale gelmek,
f) Küçük yaştan tutumlu olmasını bilmek ve arttırmaya gereken önemi vermek,
g) Ekonominin ana işlemi olan: Üretme, dağıtma, alış-veriş ve tüketim gibi kısımlarda üretime fazla yer vererek kendi ihtiyaçlarımızı karşılayabilmek,
h) Yiyecek, giyecek, ev eşyası ve okul araçlarında, günlük kullanmakta olduğumuz alet, eşya ve malzemelerin bakımına, temizliğine, uzun kullanılmasına, çabuk yıpratılıp eskitilmemesine dikkat ederek ekonomik tutumun sağlanmasına çalışmak,
ı) Yerli mallarımıza gereken önemi vererek her Türk yurttaşının yabancı malı kullanmasından kaçınmak.

1946 yılından itibaren bu hafta ilk, orta ve lise dengi okullarda kutlanmaya başlandı.

1983’te "Yerli Malları Haftası" "Tutum, Yatırım ve Türk Malları Haftası olarak değiştirildi ve okullarda yapılacak kutlamaların amacı şöyle belirlendi:

a) Öğrencileri tutumlu davranmaya yöneltmek.
b) Türk malı kullanmaya alıştırarak, ileride kalkınmamıza katkıda bulunmalarını sağlamak.
c) Bireysel ve toplumsal refahı artırıcı alanlarda, etkili ve verimli yatırım yapma bilinci kazandırmak.

Bu amaçları gerçekleştirmek için okullarımızda hafta boyunca şiirler okunur, konuşmalar yapılır; duvar gazeteleri çıkarılır. Yurdumuzda üretilen yiyecekler okullara getirilerek bunların tüketilmesi gerektiği anlatılır.