En kısa tanımıyla; bir devletin kendi karasularında deniz ticareti yapabilmek yetkisini, kendi vatandaşlarına ve kendi bayrağını taşıyan gemilere ait bir hak olarak tanımasına "kabotaj hakkı" denir.

29 Temmuz 1926 tarihli Resmi Gazete’de bir yasa yayınlanıyordu. Yasanın başlığı,  "Türkiye Kıyılarında Deniz Taşımacılığı (Kabotaj) ve Limanlarla Kara Suları İçinde Sanat ve Ticaret Hakkında" bir yasaydı. Türkiye limanları ve limanlarıyla karasuları arasında deniz taşıtları işletmesi bu yasayla sadece "Türk Bayrağı Taşıyan Teknelerin ve Benzerlerinin" tekeline alınmıştı. O güne kadar Türk limanları arasında ve Türk karasularındaki taşımacılık çoğunlukla yabancı tüzel kişilerce yapılırdı.

Bir örnek, İstanbul’da Şehir Hatları’nın işletilmesi Şirketi Hayriye adı verilmiş bir yabancı şirketin elindeydi. O zamanki Türkiye’yi yöneten yüksek irade, kendi limanlarımız arasındaki ve kendi karasularımızın içindeki deniz taşımacılığının sadece Türk bayrağı taşıyan gemilerin tekelinde olması isteğiyle doluydu. Gerek kıyılarımızın güvenliği ve gerekse ekonomi politikasına getirilen ulusal yönelim bunu gerektiriyordu. Bu maksatla da önce kıyılarımız içinde ya da karasularımızda çalışan her türlü yabancı kuruluş, başta Şirketi Hayriye olmak üzere, kamuya alındı. Arkasından Büyük Millet Meclisi bu yasayı çıkardı. 19 Nisan 1926’da kabul edilen ve 29 Nisan’da Resmi Gazete’de yayınlanan bu yasanın 6. maddesinde bu kanunun hükümlerinin 1 Temmuz 1926 tarihinden itibaren yürürlüğe girdiği döylendiği için, Denizcilik Bayramı her yıl o günlerde kutlanır.

Kabotaj hakkı, yani her ulus için karasularının kendi bayraklı gemilerince kullanılması hakkı, bugün de sadece denizde değil, havayollarında da geçerli bir egemenlik ve ulusçuluk uygulamasıdır. Her ülkede vardır. Örneğin ABD’de bir Amerikan havalimanına gelen uçak yolcuları, buradan bir diğer havalimanına ancak bir Amerikan havayolu firmasına ait uçaklarla taşınır. Deniz taşımacılığında da uygulama ve yasal durum böyledir. Ne var ki Temmuz 1926’ya kadar bu hak sadece Türk gemilerinin tekelinde değildi. Sözü edilen bu yasa ile bu eksiklik giderildi. Türk devleti her devletle eşit ve kimseye bağlılık borcu olmayan bir devlet olduğu için bunu yapma gereğini duymuştu.