Keman ailesinin en büyük ve en pes sesleri veren çalgısıdır. Genelde 180 cm boyunda olup 4 teli vardır. Ses çıkarmak için müzisyen bir eliyle perdelerde dolaşırken diğer eliyle de telleri çeker veya üzerinde yay gezdirir.
Yaylı sazların çoğu gibi konrbasın bazı formları da 15. yy da görüldü. Bunu takip eden üç yada dört yüzyılda da dizaynları değişmeye devam etti. 18. yüzyılda üç telli olanlar vardı ve sonra beşe çıktı. 1800'lerde bazı kontrbas yapımcıları süper ölçülerde baslar yapmayı denemekten zevk almışlardır. Fakat ölçülerinden dolayı bu aletleri çalmak çok zordu. Bazıları uzundu ve çalmak için iki kişi gerekiyordu. Biri eğiyordu ve diğeri çalıyordu. Bu kocaman enstrümanların bazıları müzelerdedir.

Kontrbas, 18. yüzyılda bazı orkestralarda standart enstrüman haline geldi.  Haydn ve Mozart zamanında gerçekten popüler oldu. En iyi kontrbascılar Avrupa'yı dolaşıyorlardı. En iyilerden biri olan Domenico Dragonetti İngiltere'ye yerleşti ve kontrbası orada popüler yaptı. Diğer İtalyan bascı Giovanni Bottesini aynı zamanda besteciydi. Verdi ile birlikte çalıştı ve iki kontrbas için konçertolar yazdı, operalara katkıda bulundu.

Modern orkestralarda genellikle sekiz kontrbas kullanılır. Kontrbasların, orkestra ve oda müziği topluluklarında büyük görevleri vardır.

Bu aleti rahat çalabilmek için uzun boylu olmak, sağlam bir el yapısına ve birbirinden ayrılmış parmaklara sahip olmak gerekir. Bu çalgıyı öğrenmek için en ideal yaş 14-16 yaşları arasıdır. Çalarken ayakta durmak yada yüksek bir taburede oturmak gerekir.