Dünya, bilimde, teknolojide, iktisadi, sosyal vb. konularda hızlı bir gelişme içindedir. Hemen her sahada kolayca gözlenen bu ilerleme, insan zekasının ve çalışmasının bir neticesidir. İnsan, zekası sayesinde neredeyse tabiatın ve tabii güçlerin hakimi olmuş, kendisi için faydalı veya en az zararlı hale getirebilmiştir.
Ancak zamanla insanoğlunun tabiattan faydalanma sınırları tabiatı tahrip etme, ekolojik sistemibozma boyutlarına ulaşmış, tabiatın onarma, yenileme mekanizması kimi noktalarda çöküntüye uğramış, yapılan tahribata yetişemez hale gelmiştir. Neticede tehdit ve tehlike altında olan, bütün bir tabiatla beraber insandır. Toprağın, havanın, suyun kullanılmaz hale gelmesi, insanı dolaylı ya da doğrudan etkilemekte bazen de hazin tablolar ortaya çıkabilmektedir.

Başta aşırı nüfus artışı ve yanlış şehirleşme olmak üzere, yerleşim birimlerinde alt yapı eksiklikleri; sanayi kuruluşları için yanlış yer seçimi ve bu kuruluşların katı, sıvı ve gaz artıkları için arıtma ve geri kazanma tesislerinin bulunmayışı; ziraî faaliyetlerde yanlış uygulamalar ve daha birçok sebeplere bağlı olarak ekolojik denge bozulmakta ve çevre kirliliği meydana glmektedir.
Kendisini ve kendisinden sonrakilerin sorumluluğunu da taşımak mecburiyetinde olan insan, yaşadığı ve diğer canlılarla paylaştığı tabii çevreyi korumak ve yaptığı tahribatı gidermekle yükümlüdür.
Tabii dengenin bozulmasını önlemek ve yaptığı tahribatı gidermek, insanın sorumluluğunda olduğuna göre, önce insanı tabiata karşı duyarlı hale getirmek, bilgilendirmek ve doğru davranışları kazandırmak mecburiyeti vardır.
Çevrenin korunması için bir yandan ilmi, teknolojik, hukuki ve politik tedbirler alınırken, diğer taraftan tesirli ve kapsamlı bir çevre eğitimi politikası tespit edilmeli ve uygulanmalıdır.
Çevre eğitimi konusunda mutabık kalınmış birtakım stratejiler vardır. Program geliştirmede temel alınması gereken bu stratejileri şöyle maddelemek mümkündür:

1. Çevre eğitiminin temeli insandır.
2. Çevre, tabii, sosyal ve kültürel bir bütündür.
3. Ekolojik sistem ve tabii denge korunmalıdır.
4. Çevre dinamik ve sürekli bir değişiklik içindedir.
5. Çevre eğitiminde iletişim ve yaratıcılığın etkisi büyüktür.
6. Çevre eğitimi her yaş ve seviyedeki insana götürülmelidir.
7. Çevre eğitimi, geçmişten çok bugüne ve geleceğe yöneliktir.
8. Çevre eğitiminin sorumluluğu, yalnız öğretmene ve okula ait değildir.
9. Demokratik çevrede herkes sosyal ve kültürel değerlere uymalı ve geliştirmelidir.

Bu yaklaşım ilköğretimin amaçları arasında da yer almakta, gençlerimizin yapıcı, yaratıcı, ilmi düşünceye sahip, sorumluluk duygusu olan fertler olarak yetiştirilmelerinin yanısıra:

- Çevresini temiz tutmayı öğrenen, temiz olmayan yerlerde yaşamaktan rahatsızlık duyan,
-Temizliğin sağlıklı büyüme ve yaşamanın temel şartı olduğuna inanan,
-Tabiatı, çevresindeki hayvan ve bitkileri korumayı, çiçek, ağaç, bitki yetiştirmeyi bilen,
- Tarihî eserleri koruyan, seven,
- Çevresinin ve yurdun tabii ve toplumsal her türlü zenginlik kaynaklarının korunması gerektiğine inanan,
- Yaşadığı çevreyi daha iyi yaşanılır bir hale getirmeye çaba gösteren fertler olarak yetiştirilmeleri de amaçlanmaktadır.